Eind 2007 ben ik gaan samenwerken met de PeerGrouP. Deze groep ademt kennis van onderwerpen rondom de ontwikkeling van het (boeren)land, waar anderen inhaken op de momenteel groeiende hype rondom het platteland. Hieronder lees je meer over deze bijzondere groep mensen en de basis van waaruit ze werken.PeerGrouP betekent gelijkgestemden, een groep met een gelijk doel voor ogen. PeerGrouP bestaat uit een vaste kern van medewerkers. Per project wordt deze bevlogen kern uitgebreid met freelance specialisten, uit Nederland of daar buiten. De PeerGrouP maakt locatietheater en beeldende kunst in het Noorden van Nederland.
Iedere locatie, iedere plek, heeft een geschiedenis en kent een thematiek, en aan iedere locatie zijn mensen verbonden. Die mensen, met hun verhalen, hun geschiedenis, hun problemen, hun feesten en hun eigenheid, vormen voor de PeerGrouP steeds weer de inspiratiebron.
In principe kun je overal kunst maken. De PeerGrouP doet dat niet. De PeerGrouP kiest er voor om vanuit een thuisbasis in het Drentse Veenhuizen op het platteland te werken en een publiek aan te spreken van plattelandsbewoners. De reden: een diep gevoelde verbondenheid met het leven en werken op het platteland.
Volgens de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) heeft Nederland geen ruraal gebied. Daarvoor is het te dichtbevolkt. Toch is Nederland al jaren Europa’s grootste exporteur van agrarische producten. Hoe kan dat? In de komende jaren (voor 2013) zullen grote veranderingen worden doorgevoerd met betrekking tot de Europese landbouwsubsidies. In het meest pessimistische scenario blijft er geen goedlopend boerenbedrijf meer over. Geen koe meer in de wei? In een positief scenario is dit het moment waarop duurzame, biologische en diervriendelijke landbouw de kans krijgt die het verdient. Alleen maar blije koeien in de wei?
Wat vaststaat is dat het leven in ruraal gebied, de agrarische sector, het landschap en hoe daar mee omgegaan wordt, onderwerpen zijn die aan grote veranderingen onderhevig zijn. Veranderingen die plattelandsbewoners dagelijks om zich heen zien. Veranderingen waar men zich, hoe dan ook, een mening over vormt.
De geschiedenis, en met name de manieren waarop de geschiedenis het landschap gevormd en veranderd heeft, vormt ook een thematiek die blijft boeien. Of het nu gaat om een dorp dat is ingesloten tussen drie snelwegen, of om een bos dat aangelegd is om de plek te verbergen waar ooit Nederlands eerste vluchtelingenkamp (voor de Molukse KNIL militairen) te vinden was. Door middel van theater of beeldende kunst kunnen een geschiedenis en een landschap opnieuw tot de verbeelding gaan spreken.
link
